Ah! Sıkıntıyı dönüp dolaştırıp Kılıçdaroğlu’nun kişisel özelliklerine getiriyorlar.
Yazık! Parti üst idaresini değiştirme üzere oyalama kurnazlıkları ile mağlubiyet problemini gözden kaçıracaklarını sanıyorlar.
Esaslı düşünsel özeleştiri– hesaplaşma yapılacağını söylemek mümkün değil.
Oysa bulanıklığa son verip, puslu havayı açmak kaide. Yıllardır yaşıyoruz; iç sıkıntının derin ve cesurca konuşulmaması partiyi rotasız bırakıyor; Kılıçdaroğlu’nun tıpkı bahis hakkında birbirinden farklı demeçler vermesinin sebebi de bu! CHP pusulasını taammüden kırdığını söyleyebiliriz. Çünkü:
***
-Karşımızda İsmet İnönü kadar bile “sol” diyemeyen Kılıçdaroğlu var.
-Karşımızda Ecevit kadar bile “antiemperyalizm” diyemeyen Kılıçdaroğlu var.
-Karşımızda Atatürk’ün Anayasa’ya koydurduğu Altı Ok’dan utanan Kılıçdaroğlu var.
-Karşımızda Atatürk’ün “muasır medeniyet düzeyine ulaşma” gayesi olan çağdaşlaşmayı, Batı’ya biat anlayan Kılıçdaroğlu var.
-Karşımızda kazanmak için herkesle prensipsiz işbirliği yapan, sağa benzeyerek oy toplayacağını sanan tavizkâr Kılıçdaroğlu var.
-Karşımızda halkta umut yaratamayan idare-i maslahatçı Kılıçdaroğlu var.
Söyler misiniz; Kılıçdaroğlu’nun dış tehdit algısı hâlâ Soğuk Savaş periyodundan farklı mı? NATO demokrasi örgütü o denli mi? Bıraksanız Ukrayna’ya Mehmetçik gönderecek! Ulusal çıkarlarımıza uygun milli askeri stratejisi var mı? Emperyalizm tahlili yok kafasında… Yazdırmayın bana artık; danışmanını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim!
Kılıçdaroğlu bugün sağın sağındadır; dünün Turhan Feyzioğlu’sudur!
Kemalist aydını kalmayan, besleme gazetecisi bol CHP’yi, salt etnistiye/ ırka-mezhebe- hemşehriye dayanan bir “derneğe” dönüştürdü. Bu sebeple toplumsal yapıdaki gelişmeleri okuyamayan, hesap vermez, doruktan inmeci bir Kılıçdaroğlu var karşımızda!
***
Bülent Ecevit 1960’lar sonunda, Ulus gazetesinde “Atatürk ve Devrimcilik” üzerine makaleler yazarken, Nihat Erim CHP Parti Meclisi toplantısında, “genel sekreter reddi mirasta bulunamaz” diyerek, bu sol yazıları eleştirdi. Gelip Kılıçdaroğlu’nu görse eminim “bu kadar da sağa savruluş da olmaz” diyecektir.
Kılıçdaroğlu kaç seçimdir sivil toplumcu tezlerle, halkçı muhteva unutularak tabanla kopukluk meydana getirdiğini ve böylelikle toplumsal takviyesi artıramadığını kavrayamıyor. Elinde daima kağıt kalem var; hesap uzmanlığı bilgisiyle siyaset mühendisliği yapıyor! Mesela: İşçi haklarını yalnızca popülist “ben daha fazla para veririm” vaadine indirdi. Ki, 1961 Anayasası’dan geridir.
***
Popülist reddi miras modasına kapılan Kılıçdaroğlu, CHP’ye yalnızca seçim kaybettirmedi. İktidar karşısındaki siyasi inisiyatifi de yitirtti. İdeolojik üstünlüğün, siyasi üstünlük sağladığını bilecek kâfi teorik birikime sahip değil. O denli ki:
Hiç tarih okuması yapmadan, “helalleşme” gibi parti tarihiyle tutarsız hesaplaşmaya girişmesi bundan! Ecevit’in 1970’ler başında “Özgür İnsan” mecmuasıyla öncülük ettiği dindarlık ile gericilik ortasında ayrım yapan “tarihsel yanılgı” tezini de bilmiyor olamaz. Ezen-ezilendir asıl mesele…
Bürokratik başlar Kılıçdaroğlu ya da Faik Öztrak mı bunu anlayacak? Ak Günler seçim bildirgesindeki “sömürü”, “palazlanan işbirlikçi burjuva” üzere kelamlardan bugün tiksiniyorlar. Bu sözlerle yüzde 33,4 oy aldığını hatırlamak istemezler.
Uzatmayayım:
Seçim kazanamadığı için –tarihsel kişilik– İsmet İnönü’yü bile genel başkanlıktan düşüren CHP’lileri bugün anlamakta zorlanıyorum. Ki 1969 seçiminde o CHP yüzde 27,4 oy almasına karşın, İsmet Paşa’ya “sen padişah değilsin” diye karşı çıkıldı. CHP’de bugün nerede bu devrimci ruh?
Demek neoliberalizmin etnisite tuzağı bu kadar tesirli oldu partide!
Bu yeni muhafazakâr kafa CHP’yi, Mustafa Timisi’nin Birlik Partisi’ne dönüştürecektir.
Mustafa Kemal’in Askerleri “kimlikçi siyasete” teslim oldu demek…
Soner Yalçın